Vorige week, terwijl ik met de griep kampte, stond ik in mijn badkamer toen een intense hoestbui een verschrikkelijke pijn in mijn rug veroorzaakte. De pijn was zo hevig dat ik op de grond viel, huilend als een klein kind. Het voelde ondraaglijk, maar tegelijkertijd op een vreemde manier noodzakelijk. Net daarvoor lag ik in bed en werd ik overspoeld door intense emoties, beelden en fysieke sensaties rondom de wortelchakra, laag in de bekkenbodem.
Alle thema’s die mij achtervolgen, klopten met geweld op de deur. De financiële onzekerheid die ik van mijn vader heb geërfd, een diep gevoel van ontoereikendheid, alsof wat ik ook doe, het nooit genoeg zal zijn. Het karmische patroon uit een vorig leven, waarin ik werd geëxecuteerd voor een groep, wat er nog steeds voor zorgt dat mijn nek samentrekt en trilt in groepssituaties. Alles kwam samen, en het voelde alsof ik er niet voor kon weglopen.
En toen opende er zich iets diep in mijn lichaam. Mijn bekkenbodem verzachtte en ik voelde mijn lichaam dieper in de matras zakken. Ik stapte uit bed en herinner me hoe verrast ik was door de losheid die ik in mijn bekkenbodem voelde tijdens het douchen. Een paar minuten later knakte er iets in mijn rug. Toeval? Misschien, maar dat is niet langer een perspectief dat voor mij beschikbaar is.
Het lichaam herinnert zich
Mijn proces is altijd fysiek geweest. Na mijn initiële ontwaking, ongeveer een halve decennium geleden, beefde mijn lichaam wekenlang en sindsdien is mijn zenuwstelsel overactief. Het blijkt dat er serieuze knopen zitten, zowel in het fysieke lichaam als in het subtiele lichaam (het energetische lichaam), die één voor één moeten worden ontward. Geen fijn proces, vooral na de vreemde realisatie dat dit lichaam slechts een voertuig is voor dat wat ik werkelijk ben. Maar desalniettemin een noodzakelijk proces.
Wilhelm Reich, een leerling van Sigmund Freud, introduceerde het concept van lichaamspantsering. Hij geloofde dat specifieke spierspanningen fungeren als een verdedigingsmechanisme tegen het ervaren van pijnlijke emoties en herinneringen. Dit lijkt op de imaginaire benadering van Internal Family Systems (IFS) met zijn "beschermers", persoonlijkheidsdelen die voorkomen dat iemand de pijn van het verdrongen deel eronder voelt. Zodra een beschermer wordt geactiveerd, trekken de spieren in het lichaam samen om de echte pijn eronder te verdedigen, terwijl het kleine zelf de identiteit van de beschermer aanneemt. Tegelijkertijd ontstaat er een projectie die de realiteit ziet vanuit het perspectief van de beschermer. Zoals de kwantumfysica al laat zien met het waarnemer-effect, manifesteert de realiteit zich door de manier waarop deze wordt waargenomen. En wanneer bewustzijn zich identificeert met een deel van de psyche dat diepe overtuigingen over je identiteit bevat, bijvoorbeeld dat je het niet waard bent om liefde te ontvangen, zal de realiteit dit weerspiegelen en deze overtuiging valideren door deze als de externe wereld te projecteren. Volgens de kwantumfysica bestaat deze externe wereld echter niet echt apart van de waarnemer.
"Het is onmiskenbaar dat ieder van ons, als waarnemer, ook een van de participanten is in het tot stand brengen van 'realiteit'." - John Archibald Wheeler, theoretisch natuurkundige
De energiecentra
Uit mijn ervaring lijken deze knopen in het lichaam zich specifiek te bevinden rond de energiecentra die bekend zijn in verschillende spirituele tradities. In de hindoeïstische tradities worden deze centra chakra’s genoemd, wat "wielen" of "schijven" betekent, en symbool staan voor de energie wervelingen binnen het lichaam. Hoewel chakra’s het meest bekend zijn in de spirituele scene, gebruiken verschillende esoterische tradities soortgelijke systemen in hun leer. In de Kabbala (mystiek Jodendom) kan God zich als één ondeelbaar wezen manifesteren door 10 verschillende centra, bekend als de Sephiroth. Net als bij het hindoeïstische chakra-systeem wordt elke Sephira geassocieerd met een specifieke energiekwaliteit.
In mijn geval werd bij de initiële ontwaking de kruinchakra in mijn energetische lichaam gewelddadig geopend, terwijl de andere energiecentra nog sluimerend waren. Hoewel ik besefte dat het kleine zelf een illusie is, wat leidde tot een droomachtige ervaring van gelukzalige eenheid, voelde het tegelijkertijd op momenten volkomen destabiliserend, wellicht omdat de andere, meer aardende energiecentra inactief waren.
Door de jaren heen heeft de energie, die ogenschijnlijk werd geactiveerd door de opening van de kruinchakra, zijn weg naar beneden gevonden en mijn perspectief radicaal veranderd met elke energiecentrumactivatie. De activering van elk individueel energiecentrum is een langdurig proces waarin het universele thema van de chakra wordt geactiveerd in de psyche. Zoals eerder besproken, betekent dit ook dat het thema naar buiten wordt geprojecteerd als de externe wereld. Je persoonlijke karmische patronen rond bijvoorbeeld de hartchakra rijzen op uit het onbewuste en moeten volledig worden gevoeld en geïntegreerd voordat de hartchakra zich opent. Tegelijkertijd moet alle opgeslagen spierspanning rond het hartcentrum (zonnevlecht) worden losgelaten, omdat deze de energetische component van de verdedigingsmechanismen lijken te "bewaren".
Het is geen kwestie van óf het fysieke, óf het mentale, óf het emotionele, óf het spirituele. Het proces werkt op alle lagen tegelijkertijd, wat verklaart waarom psychotherapie spierspanning kan losmaken en waarom massage onbewuste mentale overtuigingen kan laten opkomen in het bewustzijn. We zijn gelaagde wezens, maar zijn helaas vergeten dat er meer is aan ons lichaam dan alleen de fysieke laag.
Het ont-draaien van de bekkenbodem
Al maanden zijn wortelchakra-thema’s dominant in zowel mijn innerlijke als mijn uiterlijke wereld. Het begon waarschijnlijk met de geboorte van mijn zoon, wat als een spiegel werkte en de traumatische ervaring van mijn eigen geboorte in mijn bewustzijn bracht. Sindsdien voel ik het energiecentrum trillen in mijn subtiele lichaam, terwijl ik ook de gespannen samentrekkingen in de omringende spieren voel.
Diep gewortelde, voorheen onbewuste overtuigingen komen naar boven om te worden opgelost door het licht van bewustzijn. Maar deze overtuigingen zijn niet zomaar mentale constructies; ze zijn opgeslagen in de weefsels van mijn lichaam, waardoor mijn lichaam automatisch spanning loslaat door intense en vreemde bewegingen. Het blijkt dat mijn bekkenbodem sinds mijn geboorte verwrongen is, wat een mix van eigenaardige fysieke symptomen en pijnen veroorzaakte. De spieren aan de rechterkant van mijn onderrug zijn altijd strak en "bevroren" geweest, in die zin dat ik me niet bewust was van de levensenergie die door dit specifieke gebied stroomde. De ervaring van vorige week veranderde dit echter.
Terwijl de rechterkant van mijn bekkenbodem zakte, ontwarde het zichzelf gedeeltelijk, waardoor de voorheen geblokkeerde energie weer kon stromen. Maar de spieren die de verdraaiing in stand hielden, bevatten diepe gevoelens van ontoereikendheid, existentiële angst en een algemeen gevoel van onwaardigheid, die nu volledig moeten worden gevoeld. Het is soms intens, maar mijn toewijding aan het proces is onwrikbaar.
En terwijl ik dit typ, reflecteert mijn mind op de diepe gevoelens van ontoereikendheid. Waarom zou ik dit delen? Waarom zou ik hier zelfs over schrijven? Niemand zou er baat bij hebben, zegt de geest. Maar ik deel, omdat ik weet dat openheid en kwetsbaarheid het tegengif zijn voor starre overtuigingen die niet anders kunnen dan een objectieve wereld "daarbuiten" creëren. Een wereld die niet bestaat.
De realiteit-spiegel
Hoewel het proces de afgelopen weken intens is geweest, heb ik zoveel geleerd door simpelweg te observeren wat er gebeurt, zowel in mezelf als in de buitenwereld. Waar de opening van de hartchakra soms overweldigend en magisch was, met een diepe connectie met de archetypische wereld en haar bewoners, is de opening van de wortelchakra ruw en aards. Het voelt alsof er nergens te ontsnappen valt aan de diepe, schaduwrijke delen van jezelf. Je primaire seksuele verlangens, diepe gevoelens van schuld, schaamte en ontoereikendheid. De angst om niet te overleven, gestraft te worden, buitengesloten te worden voor wat je innerlijke stem met de wereld wil delen. En het is ook diep fysiek. De meeste vastzittende energie daar is pre-verbaal. Het kan niet in woorden worden uitgedrukt, maar moet volledig worden doorvoeld.
Tegelijkertijd is de spiegelende kwaliteit van de realiteit steeds duidelijker geworden. Steeds opnieuw word ik uitgenodigd om mijn innerlijke thema’s in de buitenwereld te ontmoeten. Het leven plaatst me in situaties waarin mijn specifieke innerlijke overtuigingen of angsten worden opgeroepen, en vraagt me de ervaring te ondergaan zonder me te identificeren met een afzonderlijk zelf dat het ervaart. Want als ik dat doe, manifesteren al deze gevoelens, verdedigingsmechanismen en projecties zich als een objectieve realiteit buiten mij. Dit, zoals kwantumfysica en spirituele tradities wereldwijd ons laten zien, is een complete illusie.
Dus ik faal. Keer op keer. Maar wie faalt er eigenlijk?
Comments